پروفایل کاربر - x9998

قطار می رود….

تو می روی…..

تمام ایستگاه می رود…………

و من چقدر ساده ام که سالهای سال ،

در انتظار تو

کنار این قطار رفته ایستاده ام

و همچنان به نرده های ایستگاه رفته تکیه داده ام!!

مثل کشیدن کبریت در باد

دیدنت دشوار است

من که به معجزه ی عشق ایمان دارم

می کشم

آخرین دانه ی کبریتم را در باد

هر چه بــــــادا بــــــــــاد!

دیکتــــه روزگار

نبودنت را برایم دیـکتــــــه می کنــــد

و نـُمره من

بـاز می شود . . . صــفــــــــر !

هنــــــوز . . .

نـبودنـت را . . . یـاد نگرفتــــه ام