پروفایل کاربر - 0013sam

به زمین رسید ، روی پهنه ی دشتی بی کران که تنها خاک بود و ُ خاک، و علف های کوچکی که تمام آن فضا را پر کرده بود...کوههای کوچک و بزرگ به رنگ آبی نیلی و قهوه ای روشن در پرسپکتیوی عمیق و دور تکه ای از این بی کرانه را پر کرده بودند.... او درست در میانه دشت فرود آمد...دیواره های شیشه ای بسیار شفاف در متراژی دویست متری دور تا دور او کشید بود!...انگشتهایش را هر روز مماس با شیشه ها می کرد مبادا این شیشه ها دروغ باشد، آنقدر که ما بین او و فضای دیگر نا مرئی بود!...گمان می کرد مسیر بازی به بیرون باید باشد!.... او همه چیز داشت...همه چیز در آن فضای خالی، برای یک زندگی مثل هر جای دیگر فراهم شده بود ... صدای پرنده ها از پشت شیشه ها خیلی واضح به گوشش می رسید که گاهی داخل فضای خالی می آمدند...صدای حشره های آواز خوان ، رویدن نهال ها ، به برگ نشستن بهار را می شنید....شبیخون زمستان و صدای فالگیر دوره گرد را... آبادی بود یا نمی دانم شهری در کمرکش کوهی نشسته بود...بامها و گاه پنجره هایش پیدا بود...صدای پچ پچ زنان، گاهی فریاد کودکانه یا غریو مردانی را از دور می شنید...در خلا شیشه ای تنها سقف بالای سرش باز بود... پهنه ی آسمانی که از بالای سر او تا کمرکش کوه ، همه جا، یک رنگ کشیده شده بود... بلند ، مثل تمام تعبیرهایی که از او خوانده بود....تنها چیزی که ما بین او و تمام آنهایی که بیرون از خلا شیشه ای بودند یکسان نشان می داد!....