یادم میاد(پشت صحنه قسمت چهارم):)

اعتماد
 باید بدونین گفتن این که از خاطرات شخصی صحبت شده دروغ نیست ولی اینکه تا چه حد و اندازه ، واقعیت شامل کلمات یه متن میشه میتونه گاهی در حد یه عکس ، روی یه دیوار باشه فقط یا میتونه به حد یه جمله ی بی منطق برای من مثل فحش دادن یه مادر از روی عشق و علاقه وسط یه متن ، کاملا خارج از واقعیت  .
و این ذهن ماست که به صورت خودکار خطا میکنه توی اکثر مواقع فقط به خاطر شناخت اندک، جزء رو به کل تعمیم میده و نتیجه میگیره بدون پرسش و خیلی سریع از روش رد میشه (معمولا هم کسی سوال نمیپرسه چون یا خسته ایم یا بی اهمیتن نسبت به موضوعات  یا هم اینکه سرشون به کار خودشون گرمه میخونن برداشت شخصیشونو میکنن و ادامه ی روند جاری رو طی میکنن ولی فراموش نمیکنن)
با اینکه به صورت پیش فرض ذهن داره طبقه بندی میکنه و شخصیت سازی  در حال انجامه :)
ولی اصلش زمانی اتفاق میوفته که تلنگر بخوره  به اون ذهن که اون چیزی که تو فکر میکردی نیست و اینجوری توی قدم اول دیوار شیشه ای رو می‌ریزی که شاید بعضی وقتا سال ها زمان صرف کرده شخص برای ساختنش .
اولین موضع گیری بعد از شکست این دیوار،  هیچوقت این نیست که شخص بگه به خودش من پازلی که سازنده اش یکی دیگه بوده رو با ذهنیت خودم کامل کردم نه با تصویری که روشه چون تمایل به آزمون و خطا راحت تره تا خوندن و فهمیدن دفترچه :D .
و اولین اتفاق قبل از هر واکنشی اضافه کردن یه آپشن جدید از طرف تلنگر خورنده برای تلنگر زننده است و اونم حک شدن یه جمله اس
هیچ چیز از این آدم بعید نیست و با این جمله ۹۹ درصد ایجاد اعتماد دوباره نسبت به اون شخص کامل از بین میره و به مراتب برای تمام اشخاص اتفاقات یه پرانتز اینجوری با همین جمله  برای خودش محفوظ میدونه و توی مواقع دلخواه از حق وِتو استفاده میکنه :D
 مثلا شنیدین حتما شخص میگه همه مثل همن این تعمیم جزء به کل توی درازمدت تبدیل به یه اصل میشه و خیلیا به قانون تبدیلش دارن میکنن.  
 و از اونجایی که داخل کشور عزیزمون درصد خوش بینی خیلی بالاست :D
 درصد اقلیت که با بزرگنمایی همراه هستن به  اکثریت ساکت خیلی چیزارو تحمیل میکنن
در نتیجه تصمیماتی که اتخاذ میشه برای اقلیت بزرگنما ولی متناسب با اکثریت هست
نمونه هاشون زیاده .
  راستش میخواستم  دو تا پشت صحنه ی دیگه قرار بدم از اون متن ولی خب صرف نظر کردم .
اعتماد سخت به دست میاد ولی از بین رفتنش آسونه که به نظرم باید برعکس باشه .
آسون به دست بیاد و سخت از بین بره خوبه  ولی از اونجایی که واسه ی جملات غلط همیشه یه مکملی هست، تکمیل کننده اش اینه که چیزی که زود به دست بیاد زودم از دست میره :D
ولی من تضمینی ندیدم هیچوقت چیزی که سخت به دست اومده زود از دست نرفته :D
در هر صورت روی هرچیزی میشه هزار جور حرف زد و هزار مدل دیدش
ولی در آخر هیچ خبری نیست :)
سال جدید رو تبریک میگم پیشاپیش
 بابت زیاده گویی عذرخواهی میکنم هر چند که تمامی نوشتار به صورت کلی و دست و پا شکسته بود خواستم یه کم دورهم بیشتر بشنویم و یکم بیشتر لذت ببریم
(علت پاک کردن بلاگ ها به خاطر اینه که همونطور که گفتم بازخورد برام اهمیت داشت مثل وقتی که برای‌ خوندن مطلبی میذارم.
خوندن بلاگ برای همه بود ولی نظر دادن و امتیازبندی فقط برای کسایی در نظر گرفته شده بود که توی بلاگ صفر حضور داشتن :)
دلیل دومش به خاطر عدم تعمیم جزء به کل بود چون در این ۵ بلاگ (بخش کلّیت)، ۴ بلاگ بود و (بخش جزئی) ، بلاگ صفر
(امیدوارم اگر خطای ذهنی داشتین توی این مورد به خیلی چیزا اینجوری نگاه کنین :D)
  هرچند که اصلّیت ۷ بلاگ بود :D
نکته : اگر متنارو خونده باشین و ی کوچولو فکر‌کرده باشین بهش ، چون منبع از دست رفته،  ذهن بر اساس طبقه بندی که براتون مهم هست  بخش‌هایی که باب میلتون بوده رو بهتون یادآوری‌میکنه :D البته این قضیه برای خیلی چیزا صورت میگیره نه فقط نوشتار .