پروفایل کاربر - erfan767676

کسی که برایت آرامش بیاورد،
مستحق ستایش است.... انسان ها را
در زیستن بشناس...
نه در گفتن...در گفتار همه آراسته اند.

كوروش ميگويد:"بودن با كسى كه دوستش ندارى ،
و نبودن با كسى كه دوستش دارى، همه اش رنج است،
پس اگر همچون خود نيافتى مثل خدا تنها باش
و اگر يافتى،آنرا چنان حافظ باش
كه گويا جزءي از
وجود توست"

(تقدیم به همه انسان های خوب)
دلت رابتکان:
غصه هایت که ریخت,توهم غصه رافراموش کن! دلت رابتکان اشتباهایت تالاپی می افتد زمین!بگذارهمانجابماند.
فقط ازلابه لای اشتباهایت,یک تجربه رابیرون بکش قاب کن وبزن به دیواردلت...
دلت رامحکمتر اگر بتکانی تمام کینه هایت هم میریزد وتمام آن غم های بزرگ وهمه حسرت ها وآرزوهایت...
محکم ترازقبل بتکان تا این بار همه آن عشق های بچه گربه ای هم بیفتد!حالا آرام تر,آرام تر بتکان تا خاطره هایت نیفتد!
تلخ یاشیرین,چه تفاوت میکند؟خاطره,خاطره است بایدباشد,باید بماند...
کافیست؟نه,هنوز دلت خاک دارد یک تکان دیگر بس است...تکاندی؟!دلت راببین چقدر تمیز شد...دلت سبک شد؟
حالا این دل جای*او*ست دعوتش کن!این دل مال*او*ست...
همه چیز ریخت ازدلت,همه چیز افتاد وحالا توماندی و یک دل ویک قاب تجربه,ومشتی خاطره ویک*او*...
خانه تکانی دلت مبارک!!