پروفایل کاربر - arezoo080080

مثبت پنج !

شب هنگام آن دم که انبوه خستگی بر پلکانم فشار می آورد و ناخودآگاه مستغرق بحر اندیشه میشوم روزگاری را به یاد می آورم که پسرکی بودم آزاد،بدون آنکه حضور کسی را به وجود خودم ترجیح بدهم،بدون آنکه چای تلخ عشق را چشیده باشم،بدون آنکه تمام آرزوهایم فقط به بودن کنار یک نفر خلاصه شود و بدون آنکه حتی در رویا های دور و درازم ببینم که در فراق کسی بسوزم.به یاد می آورم و به یاد می آورم.طایر عمر میگذرد بی آنکه هیچ التفاتی با آن داشته باشم.به یاد می آورم.اما به ناگاه لبخندی بر لبانم نقش میبندد لبخندی از روی رضایت،لبخندی از روی پیروزی.لبخند میزنم چون کسی را در قلبم میدارم که حتی در سخت ترین شرایط زندگانی آن دم که به واسطه مشت های سنگین این روزگار غدار تا سر حد تسلیم پیش میروم با یاد لبخند و اشکانش نیرو میگرم و به سان نو متولدی دوباره از سرمیگیرم همه چیز را.همه چیز را. و به روزگار پوزخندی هدیه میکنم و با سربلندی میگویم:آسمان گر سنگ ببارد گو ببارد باک نیست.
وقتی که طایر حواسم بر روی شانه هایم باز مینشیند.ساعت را مینگرم.پاسی از نیمه شب گذشته است.نگران و مضطرب میشوم.نگران از آنکه خوابم نبرد و از دیدن روی معشوقه ام باز بمانم.با حالت التماس رو به آسمان میکنم به خدا میگویم:خدا جونم امروز سعی کردم بنده خوبی برات باشم و کار خیر انجام بدم.بهت التماس میکنم در عوض تمام کارهای خوبم بذار امشب در خواب ببینمش.تمام کارهای خوبم و بگیر.مگه کار نیک و چندین برابر پاداش نمیدی؟خب من پاداشم دیدن معشوقه ام تو خوابه.بهشت من اینه.خدا جونم التماست میکنم
بعد از منعقد شدن کلام هایم خدا با لبخندی دستش را روی صورتم میکشد و میگوید خوب بخوابی بنده من.
به خواب فرو میروم به خوابی عمیق.که در ژرفایش فقط صدا و تصویر معشوقه ام است و دنیایم با وجودش چقدر زیباست چقدر زیبا