پروفایل کاربر - Aminkhaste

قلوب امین تنها ای گونه میگوید.باید فراموشت کنم ,چندیست تمرین می کنم ,من می توانم ! می شود ! آرام تلقین می کنم ,حالم ، نه ، اصلا خوب نیست .... امین تا بعد، بهتر می شود .... .فکری برای این دلِ آرام غمگین می کنم ,من می پذیرم رفته ای , و بر نمی گردی همین ! امین ,خود را برای درک این ، صد بار تحسین می کنم , کم کم ز یادم می روی ,این روزگار و رسم اوست ! این جمله را با تلخی اش ، صد بار تضمین میکنم. اری امین او رفت است.او دیگر نیست .لعنت را هم تکرار میکنم.اما نه برا او امین. برای خاطراتش.لعنت بر ایستگاه اتوبوس.لعنت بر دیدار.لعنت بر اولین نگاه.لعنت بر دیده گان من.اری چشمانم .چشمانی که دیگر سو ندارد.لعنت بر دستان گرم در هم فشرده شده ,لعنت بر کوچه .کوچه ی طویل .اما ان کوچه برای بودن با معشوق کوتاه است.اری .
اری .اری.اری.جالب است !!!!!نه !!!!!از کجا شروع شود و بکجا ختم شد.نمیدانم.شاید امین را هم باید لعن کرد.پس لعنت بر امین دیوانه.لعنت بر عشق درون قلوب امین.بس است دیگر. بس است.حال نمیدانم چرا این شعر در خاطرم مانده است و بار ها تلقین میشود......................................................................گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم........ ........ چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی......... سخنانم کوته.دل نوشته امین تنها متخلص به دیوانه.94,10,3

پشت آن پنجره ی رو به افق
، پشت دروازه ی تردید و خیال

لا به لای تن عریانی بید ، من در اندیشه ی آنم که تو را ، وقت دلتنگی خود دارم و
بس . . .
amiiin

این منم، خون جگر از بد دوران خورده
مرد رندی که رکب های فراوان خورده

غم ویرانی خود را به چه تشبیه کنم؟
فرض کن کوه شنی طعنه ی طوفان خورده

عشق را با چه بسازد به کدامین ترفند
شاعری که همه ی عمر غم نان خورده