پروفایل کاربر - tania

فـقـط ی بـار دیـگـه مـی تـونـم قـلـبـمو بـه کـسـی هـدیـه بـدم !
اونـم زمـانـیـه کـه دکـتـر تـایـیـد کـنـه مـرگ مـغـزی شـدم ...

+5

ای مهربان من

من دوست دارمت

چون سبزه های دشت، چون برگ سبز درختان نارون

معیارهای تازه ی زیبایی

با قامت بلند تو سنجیده می شود.

زیبایی عجیب تو معیار تازه ای ست،

با غربت غریب فراوانش مانند شعر من

ای شعر بی قرین!

ـ و این تفاخر از سر شوخی ست ـ

نازنین...

گرم است هر دو روی این بالش

دومین شمع رو به زوال است

در گوش من فریاد بی پایان کلاغهای سیاه،

تمام شب چشمهای باز بی‌خواب

و حالا دیگر بسیار دیر است برای حتا به خواب فکر کردن

و مرا تاب سپیدی این پرده نیست

صبح بخیر... صبح.