کسی چه می داند

من امروز چند بار فرو ریختم

چند بار دلتنگ شدم

از دیدن کسی که

فقط پیراهنش شبیه تو بود!

گاهی اوقات حسرت تکرار یک لحظه

دیوانه کننده ترین حس دنیاست!

نگاهم کن که من محتاج آن چشمان دلتنگم

بگو با من دوباره راز مستی را

که بی تو من

به یک دنیا شقایق

دل نمی بندم..

روزی هزار بار با تو برخورد می کنم

و هر بار

اسمم را کجا شنیده ای؟

و چقدر چهره ام برای تو آشناست!

تقصیر چشم های تو نیست

اگر در نقطه های کور خانه زندگی می کنم

و تکرار می شوم هر روز

شبیه عطر بهار نارنج روی میز صبحانه

شبیه خطوط قهوه ای چای ته فنجان ها

و شبیه زنی در آینه که ابروهایش را برمی دارد و

فکر می کند دنیا در چشم های تو تغییر خواهد کرد

تقصیر چشم های تو نیست می دانم

این خانه تاریک تر از آن است که چهره ام را به خاطر بسپاری

و ببینی چگونه بوی مرگ از انگشت هایم چکه می کند

هر بار که نمی پرسی شعر تازه چه دارم

حق با توست، پوشیدن پیراهن حریر

و آویختن گوشواره های مروارید

حس شاعرانه نمی خواهد

و می شود آنقدر به نقطه های کور زندگی عادت کرد،

که با عصای سپید کنار هم راه برویم

و با خطوط بریل باهم حرف بزنیم.

دنیا سوت پایان را بزن! صداقت من حریف

دروغ این زمانه نمی شود.

دو غريبه كه از دور هواي همو دارن

تشنه ي همن مثل روزه داراي چشم به افطارن

يه خروار دروغ يه مشت وعده ي الكي

رفت اوني كه گفت ميمونه تو پل هارو پشت سر بزارن

زود باخت زود واداد زود رفت

باز منو ملتي كه انگار بيچارن

خبر رز به ياسمن ميدم

خودشون تو حياط لاله ميكارن

من ضعيف صبور نمور

آب ميشم رو گل هايي كه اينكارن

داغ مي شم به روم نميارم

مي خوابم چشام بيدارن

فكر ميكنم باز چي پيش مياد

چي شده كيا خبردارن

بيخودو بي جهت فحش ميدم

از همون فحش هايي كه چيز دارن

شب تا صبح لم ميدم تو فيسبوك

تا ببينم كيا پست ميزارن

زير بعضي از پست ها ريز ميشم

تا ببينم كيا كامنت ميزارن

پاي عكس ها غيرتي ميشم

دست من نيست مردم بيمارن

حواسم نيست ملك-و- ملك رفته

و ديگه عكس ها آزادي دارن

و ديگه من من نيستم

ديگه حرفام ارزشي ندارن

دروغه اگر بگم داشتن

دروغه اگر بگم دارن

من هنوز مي جنگم

هنوز اين دستا قلم دارن

بهتره زود تر تموم كنم

ديگه فحش ها دست بر نمي دارن

مثه اینکه دیگه کیلیپس خز شده

امروز یه چکمه رو دیدم

یه دختره توش قایم شده بود

برای کسی که با میل خودش رفته

یک ثانیه دلتنگی هم حماقت محض است . . .

چند دقيقه مونده به امتحان من ودوستم جزوهامونو بازكرديم ى نگاه بندازيم
اون ازلاى جزوش برگه نكته هاشوبرداشت
منم تخمه اى روكه ديشب گم كرده بودم.
اميدى بهم هست؟