√√....... سایه ........√√

نامدگان و رفتگان ، از دو کرانه ي زمان

سوي تو مي دوند ، هان اي تو هميشه در ميان

 در چمن تو مي چرد آهوي دشت آسمان

 گرد سر تو مي پرد باز سپيد کهکشان

هر چه به گرد خويشتن مي نگرم درين چمن

اينه ي ضمير من جز تو نمي دهد نشان

 اي گل بوستان سرا از پس پرده ها در آ

 بوي تو مي کشد مرا وقت سحر به بوستان

 اي که نهان نشسته اي باغ درون هسته اي

 هسته فروشکسته اي کاين همه باغ شد روان

مست نياز من شدي ، پرده ي ناز پس زدي

از دل خود بر آمدي ، آمدن تو شد جهان

آه که مي زند برون ، از سر و سينه موج خون

 من چه کنم که از درون دست تو مي کشد کمان

پيش وجودت از عدم زنده و مرده را چه غم ؟

 کز نفس تو دم به دم مي شنويم بوي جان

 پيش تو ، جامه در برم نعره زند که بر درم

 آمدمت که بنگرم گريه نمي دهد امان