ﯾﻪ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﺴﺘﻦ ﮐﻪ
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮﻥ ﻫﺴﺘﯽ
ﺍﺣﺴــــــﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺧﻮﺩﺗـﯽ
ﺁﻏﻮﺷﺸﻮﻥ ﺍﻣﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ
ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺴﯽ ﻣﯿﺸﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ
ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮﻥ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺩﻧﯿﺎﺳﺖ
ﻭﻗﺘﯽ ﻧﯿﺴﺘﻦ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﯿﻤﻪ ﺍﺕ ﻧﯿﺴﺖ
ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺟﻤﻊ ﺑﺎﺷﯽ
ﻫﯿﭻ ﺟﻮﺭﯼ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺸﻮﻥ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﮑﻨﯽ
ﺍﯾﻦ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﮐـﻢ ﻫﺴﺘﻦ
ﻭﻟــــــــﯽ ﻫﺴﺘﻦ

مهم نیست کجای این کره خاکی بدنیا اومده باشی

وقتی شانس بهت رو کنه وقتی خدا باهات باشه

تو دل کویر باشی یا وسط جنگل

تو ته چاه باشی یا بالای کوه

اگه بخواد همه چی تمومه

فقط اگه بخواد ...

شک کرده بودم کسی بین ماست !

حالا یقین دارم من بین دو نفر بودم!

چقدر تفاوت وجود داشت بین واقعیت و طرز فکر من!

کنون رؤیای ما باغی است
بن هر جاده اش میعادگاهی خرم و خوش بو
سر هر شاخه اش گلبرگ های نازک لبخند
به ساق هر درختش یادگاری ها
و با هر یادگاری نقش یک سوگند
کنون رؤیای ما باغی است
زمین اما فراوان دارد اینسان باغ
که برگ هر درختش صدمه ی دیدارها برده است
که ساق هر درختش نشتر سوگند ها خورده است
که آن سوگند ها را نیز
همان نشتر که بر آن کنده حک کرده است ، بر این کنده حک کرده
است ، با یار دگر اما
که
گر شمشیر بارد از
کنون رویای ما باغی است
بن هر جاده اش میعادگاهی خرم و خوش ، لیک
بیا رسم قدیم یادگاری را براندازیم
و دل را خوش نداریم از خراش ساقه ای میرا
بیا تا یادگار عشق آتش ریشه ی خود را
به سنگ سرخ دل با خنجر پیوند بتراشیم
که با ران فریبش نسترد هرگز
که توفان زمانش نفکند از پا
که باشد ریشه ی پیمان ما در سینه ی ما زنده تا باشیم

جوانهای خوشتیپ این دوره و زمونه!!!!

بلاگ جدیدم هست خوشحال میشم ببینی و نظرتو بگی

ممنون دوست خوبم

اون شب خاکستری که تو رفتی

ماه راهشو از آسمون جدا کرد

کهکشونی که پر بود از ستاره

تک تک سیاره هاشو صدا کرد

نگین انگشتر ابرا افتاد

بین غبار و مه و سایه گم شد

انگار که چشمای پلید ابلیس

به سرنوشت هممون نگاه کرد

پولک بالای فرشته ها ریخت

ماه از نردبون اوجش افتاد

قصه ی رفتن تو خیلی ساده

روز فرشته هامونو عزا کرد

اشکای دختری که عاشقت بود

چکید رو تقویم و همونجا خشکید

باز دخترک رویاشو سرزنش کرد

کجای بودنش با تو خطا کرد

غروب رو مخمل نگاش نشست و

سقف بلوری چشاش تکون خورد

تو گرگ و میش بغض و حسرت و درد

تنها واسه برگشتنت دعا کرد

چشمای رنگ عسلت چیا داشت

که دیگه خورشید توی آسمون نیست

گوشه ی چشمی ام به من نداشتی

شاید همون تو رو واسم خدا کرد

شیشه ی قاب آرزو ترک خورد

یه بید مجنون سر گذاشت به صحرا

دختری رو که ثروتش تو بودی

رفتن بی سر و صدات گدا کرد

کدوم اشارت منو تا جنون برد

تو روی خوش به من نشون ندادی

پس این چه حسی بود که بهتر از خون

تو رو تو قلب و رگ و ریشه جا کرد

پس کوچه ها همه رسید به بن بست

قحطی بارون شد و برف و خوبی

یه پر کشیدن موقت تو

عمر تمام سالا رو سیا کرد

قربونی خواستی بگو فصلا هستن

به جز تولدت که تو بهشته

زمستون و اسفند و به خاطر تو

نذر غریبی پرنده ها کرد

دیگه بیا این طرفا نفس نیست

دریا به آخر خودش رسیده

قفل و قفس هوامونو گرفته

باید یه جور آسمونو رها کرد

از وقتی رفتی همه چی شکسته

از دل و پنجره تا عهد و آینه

نامه دیگه به مقصدش نمیره

نامه ها رو دیگه نمیشه تا کرد

آب پاشیدم که زود بیای عزیزم

هرچی قسم بود پای تو نوشتم

نمی دونم کسی دعا بلد نیست

یا مرغ آمین پشتشو به ما کرد

روزامو می دوزم به در به چشمام

فقط تو رو از همه دنیا می خوام

تا برسی از روی کوه مشرق

باید تمام جاده ها رو وا کرد

بوسه و التماس و عطر پونه

فرش طلای قدمای نازت

خونه ی آسمون هفتم آباد

که توی قصرم تو رو پادشا کرد

« مقام فاطمه بودن »
بشارت باد بر اهالی زمین که سیب سرخ بهشت، جوانه زده است!
تو عطر یاسی و نرگس تویی که زهرایی * خوش آمدی به زمین ای شروع زیبایی
برای ظلمت شب‏های مکه آمده ‏ای * تو آن طلوع قشنگی که در کنار علی
ز سرنوشت حسینت قیام خواهد کرد * تو آمدی که بگویی شرافت یک زن
تو آمدی که بگویی اگرچه پهلویت، شکسته، اما از آن دوازده خورشید به آسمان و زمین، از تو هدیه خواهد شد، سلام بر تو که عشق محمدی و علی!
تو که آمدی، فرشته ‏ها جشن گرفتند، بهشت زینت بست و خدا برای همیشه دوستان تو را از بند آتش برید...
تو که آمدی، آب‏های بهشتی به جوش آمدند، کوثر مست نوشانوش بهشتیان شد و ذرات هستی در ذات رگ‏ های هوششان شادی را احساس کردند و اکنون از وجود توست که کره خاک به بند هستی وصل است و گیاه و جانور و آدم حیات از سر می‏گیرند.
سلام بر شب و روز میلاد تو و تبریک و تهنیت به آخرین مرد بت‏ شکن از اولاد تو!
فرا رسیدن ٢٠ جمادی الثانی سالروز میلاد دخت نبی مکرم اسلام حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را به محضر امام عصر حضرت حجة ابن الحسن عسکری علیه آلاف التحیة و السلام و عموم شیعیان جهان تبریک عرض مینماییم .

اگر گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت سادست

نه اینکه میشه باور کرد 2باره آخر جادست

خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویاها

بدونی بی تو و با تو همینه رسم این دنیا

همیشه راست بگو ولی هر راستی را نگو...

++5++

عشق تنها مرضی است که بیمار از آن لذت میبرد...

++5++