چشم به راه

وقتی زمین گم کرده حتی رد پایت را
هرگز نباید دل کند دیگر هوایت را
تا کی بسوزم در تب دلواپسی‌هایم
برگرد و در جانم بریز اینک صدایت را
امشب حنابندان تنها دخترت زهراست

بابا خودت گفتی که می‌بندم حنایت را

دارم عروسی می‌کنم بابا نمی‌آیی؟

این جشن کم دارد نگاه دلربایت را
یک تکه از پیراهنت برگشته، ای یوسف!
تا کم کند این انتظار بی‌نهایت را
هرگز فراموشت نخواهد کرد چشمانم
حتی اگر گم کرده باشد رد پایت را

شاعر بهزاد پودات