نویسنده‌ها آدم‌های عجیب غریبی نیستند!!!

در دانشکده ما استادان زیادی تدریس می‌کنند. یکی از این اساتید، آقای خالقی است. او استاد ادبیات فارسی است. گاهی درس‌های نویسندگی هم به ما یاد می‌دهد. به گفته خودش برای اینکه یخ کلاس آب شود از این درس‌ها استفاده می‌کنم. به بهانه این تمرین‌های نویسندگی مناظره ای بین استاد و شاگردها صورت می‌گیرد. یکی از شاگردها، که شاگرد ممتاز دانشگاه محسوب می‌شود، پایه ثابت بحث است. 

استاد روزی گفت: نویسنده‌ها در کلبه چوبی ساکنند. همیشه سیگاری به لب دارند. با بقیه آدم‌ها متفاوت هستند . گویا در این دنیا تشریف ندارند. یکی از شاگردان گفت: استاد عزیز! همه نویسنده‌ها اینجوری نیستند. من نویسندگی را برای مرهم زخم های واقعی خودم انتخاب کردم. دیگر نیازی به سیگار ندارم. نویسنده واقعی کسی است که فقط به نوشتن اعتیاد دارد.