هرکه رفت خدا به همراهش...

این ساعت،

این هوا،‌

این فصلِ زیبا،

نیازی نیست دلیلی

برایِ غصه خوردن پیدا کنید.

هرکه رفت خدا به همراهش،

دستِ خودتان را بگیرید و خود را به یک قدم زدن در این هواي یک نفره

دعوت کنید،

باور کنید بستنی خوردن با خودتان در این هوا ،

شکلک در آوردن برایِ بچه هایِ توی کوچه، بیرون آوردنِ لباس هایِ قدیمی که در جیبش پولِ خورد باشد،

آشِ رشته یِ خانه ی مادربزرگ، همه و همه به فکر و خیال 

کسی که حتی لیاقتِ دوست داشتن را نداشت ارجحیت دارد...