آن تلخ سخنها که چنان دل شکن است
انصاف بده چه لایق آن دهن است
شیرین لب او تلخ نگفتی هرگز
این بی‌نمکی ز شور بختی منست
مولانا

تبسم را نه می توانیم بخریم، نه می توانیم قرض کنیم

فقط مى توانیم هدیه بدهیم

میســــپارمت به لبخند ها…

در مسیر باد بمان تا بوى مهربانیت تسخیر کند این شهر پر از بیهودگى را…

لبخندبزن دوست من

تنور دلت گرم…

کم کم از زندگی یاد میگیری

ﺍﻣﯿﺪ ﺭﺍ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺭﺧﺘﯽ ﺗﺮﺩﯾﺪ ﺑﯿﺎﻭﯾﺰﯼ

ﻭ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﻨﯽ

ﺗﺎ ﻧﺸﮑﻨﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﻤﺎﻧﯽ…

من به هیچ وجه،
چیزی را مسخره نمی کنم،
زیرا این قدرت را دارم که
به هر چیزی که نمی توانم درک کنم،
احترام بگذارم...

وقتے تحصیل کرده هستید
که بتوانید
تقریبا
هر حرفے را بشنوید
بدون آنکه عصبانی شوید
یا اعتماد به نفستان را
از دست بدهید....

شیخی بهلول را گفت؛
بهشت جای فرزانگان و عاقلان باشد
نه دیوانگانی چون تو...!

بهلول گفت؛
من دیوانگی خود را قدر میدانم
که مانعی باشد
برای ورود به بهشتی
که فرزانه ایی چون تو در آن آید!

خطرناک ترین نوع بشر،
انسانی است که؛
اعتقادش زیاد
و فهمش کم است!

تو زندگی حقایقی هست
که میشه فهمید،
ولی نمیشه فهموند...

در بدترین شرایط هم
می توان رشد کرد !

اگه سختی میکشی ...
یه دلیل بیشتر نداره

اونم اینه که ...
تو قراره خودساخته بشی !

اینقدر به خودت اعتماد داشته باش
که از کسانی که آزارت میدن
به راحتی بتونی دل بکنی
گاهی بعضیها کارشون
فقط چیدن بال آرزوهای شماست..