پرچین

در گزر از روزها هنوزم نگاهم به سوی همان پرچین است همان جایی که میشی نگاهت مرا اواره خاطرات کرد 
کاش مرا بالی بود کاش مرا وسعت بخششی بود کاش تورا زبانی برای عاشقانه ها بود 
کاش اصلا پرچینمان جای دیگری بود 
کاش من بودم تو بودی و پرچینمان پشت دنیای زمان پشت ان عقربه ها همان عقربه هایی که مستانه میخندند و میدوند روی گیسوان سپیدمان
کاش کاشهایمان یک روز جوانه میکردند 
من بازعاشقت میشدنم پشت ان پرچین به دور از تمام این سالهای سرد و تلخ