پروفایل کاربر - baharh616

من خستم در به در تو این شهرو
بستم هرچی در رو این قلبو
انگار نه انگار سهم من بودی
اصرار رو اصرا دوست معمولی باشیم با هم
این رابطه پاشید بازم
ببین این سردیه نگامو
حس کن دیگه غم توی چشامو
یه مدتیه دیگه اوضاع رو به راه نیست
داریم می ریم رو به پاییز
پالوتو تنت کن که داره سرد میشه
شالتو سرت کن تو برو من دی گه کشش ندارم
یاد گرفتم به عشق عبادت نکنم
دیگه پس میمونم سر حرفیکه زدم
آخرش پاییز رسیده چرا دیگه دستامو نمیگیری
سرد شدم نه مثل خودتم
دوست ندارم استفاده شم
پس تو خواهشن اسممو نیار
تنهام مثل اول بهار

گفتی پدر این سرزمین ، دور باد از شر و دروغ

وقتی نبیند این دیار ، دشمن بماند بی فروغ

گفتی چنان ارزنده است ، این خاک زرین کهن

خاکی که جسمت بعد مرگ ، یک ذره از ایران بود

شرم بر ما ای پدر ، ما خود شدیم دشمن او

مهر وطن قحطی شده ، رایج شده کذب و دروغ

شرم بر ما ای پدر ، دادیم به باد آداب خویش

بیگانه شد سرمشق ما ، از یاد بردیم رسم خویش

به جای شمس و مثنوی ، سر داده ایم حزن و فغان

شیون شده عادت ما ، ما وارثان مهرگان

شرم بر ما ای پدر ، ماکه ز خود بی خبریم

دزدیده شد گنج وطن ، در خواب خوش غوطه وریم

بردند ربودند خاکمان ، به گل نشست دریایمان

گل ها همه پژمرده اند ، رنگ رفته از فرهنگمان

تقصیر ندارد روزگار ، ظالم نخوانید این جهان

بر این دیار با شکوه ، ما خود نبودیم پاسبان

بر این دیار با شکوه ، ما خود نبودیم پاسبان

تقصیر ندارد روزگاه ، ظالم نخوانید این جهان

بر این دیار با شکوه ، ما خود نبودیم پاسبان

بر این دیار با شکوه ، ما خود نبودیم پاسبان

ممنونم