کنج اتاق تاریک نشسته ام...بهتربگویم:کز کرده ام...

چقدر هوای اتاق سرد است

سردتراز

......

هوای نبودنت!!

هیچ کسی جز من در این اتاق نیست...

عکست را پیش رویم گذاشته ام

وهزاران بار آنرا غرق بوسه میکنم

بوسه هایی که بااشک همراهند...اشک هایی برای تو...نداشتنت...دلتنگی ات...

میدانی برایم حکم چه چیزی راداشتی؟

پادشاه!!پادشاه زندگی ام بودی...خودت

و الان یادت

ومن عاشق حکومتت بودم

که هم قلبم را

وهم مغزم راتسخیر کرده بود

امامن برای تو...

حکم یک "عروسک"راداشتم

همان عروسکی که

دلش میخواست زار بزند

اما محکوم بود به لبخندی

که باچندتا کوک به لبانش دوخته بودند...