خونه ای که تنهاس مث صاحبش باید بندازیش به دور icy_heart

روی صندلی نشستم روی میزم چند تا کاغذ

حسو حاله شعر ندارم اما نوشتن شده عادت

توی دستم یه دونه خودکار چنتا سطر مونده به آخر

خودکارم جوهر نداره انگار اونم  نداره حسمو باور

تو چشمام یه دنیا حرفه ولی حیف برقا رفته

یه شمع خاموش رومیزو دلم باز پره حرفه

توی این تاریکی اتاق با اینکه نیس نوری به راه

همین برام بسه که دلم نوشت هاش موندنیه مث کتاب

همین که مدیونم ب غمش همینکه نرفته زخمش اثرش

همینکه ترکم کرده همین هیچکدوم از ما نداریم باورش

بساط تاریکی براه ما هم که مث همیشه بیچراغ

صدای تیک تیک ساعت اما مث من مونده بی نگاه

صدای جیر جیر در که کسی نمیاد ازش به تو

خونه ای که تنهاس مث صاحبش باید بندازیش به دور

باید جمع کرد این زندگیو که حتی دیماهشم خالیه

زندگی که کسی توش نیس هدیش یه مرگ تو زندگی خیالیه

 خودکارم دوباره نمینویسه  جوهرش مث من تهشه

ما که میخوایم تمومش کنیم اما دل هنوز اولشه