...

دوشم جنون دوباره به تن تازیانه زد
باز این درخت ریشه دواند و جوانه زد

دیدم درون اینه شوریده منظری
باز از درونم آتش حسرت زبانه زد

نازم به چشم یار که تیر نگاه را
بیجا هدر نکرد و به قلبم نشانه زد

جز در هوای عشق، دگر پر نمی زنم
هرچند عشقم این همه آتش به لانه زد

باد این درخت گو نتکاند،
که مرغ دل آنجا به آرزوی گلی آشیانه کرد

ای مه! مباش بی خبر از گید مشتری
ارزان خرد متاع، حریفی که چانه زد

دوش، انعکاس ناله ی «امید» از این غزل
آتش به چنگ زهرهی شیرین ترانه زد...

شعر: مهدی اخوان ثالث

عکسِ جالبیِ

چه قشنگ