در سوگ مادربزرگ......بخونید وقدر مادربزرگهاتون رو داشته باشید

مینویسم به یاد تو .. به یاد چشمهای پیر و کم سو اما مهربانت ...

مینویسم برای لبخندهایت که هیچ گاه از ذهنم پاک نمیشود که آنقدر میخندیدی که لپهایت گل می انداخت و ما از خنده تو به خنده می افتادیم ...

مینویسم به یاد دستهای پینه بسته ات که بارها دستهایم را گرفتی و فشار دادی و مرا بوسیدی ..

تو در غفلت ما مارا تنها گذاشتی و پر کشیدی به سوی خدا  و ما ماندیم در ناباوری رفتنت .. هنوز هم هیچ کداممان باور نداریم جای خالی ات را .. هنوز هم همه وقتی که پا در خانه ات میگذاریم منتظریم تو را ببینم و صدایت را بشنویم که درحالی که چشمایت را ریز میکنی بپرسی کیست ؟؟

عزیزم .. مادربزرگ مهربانم...  باور ندارم که رفته ای و میدانستی که داری میروی ... باور ندارم آخرین دیدارمان را که من در بی خبری بودم و تو مرا خواندی و گفتی که دیگر مرا نمیبینی و مرا بغل کردی و بوسیدی و دخترانم را ... و چقدر میسوزم از یادآوری آن صحنه ... که ای کاش من هم همانطور تو را با تمام وجودم بغل میکردم و میبوییدم و میبوسیدم  نه از روی عادت  که با تمام  احساسم  !

چه معصومانه خوابیدی مادر بزرگ .. باور ندارم خوابیدنت را روی آن سنگ سرد غسالخانه .. باور ندارم کبودی های بدنت را .. باور ندارم ... این روزها به خودم میگویم که چقدر زود دیر شد ... چقدر زود...

مادر بزرگ مادرم را چه کنم ؟ او بود و تو ... او بود وعشق تو ... حالا من با چشمهای گود افتاده مادرم چه کنم .. چطور او را تسکین دهم ؟؟؟ او که گریه میکند من میلولم در خودم و همه بغضم را فرو میخورم ...

مادر بزرگ برایمان دعا کن ... از خدا بخواه به ما صبر بدهد .. صبری که تحمل کنیم ندیدنت را ...

این روزها من با دیدن عکسهایت خوشم ... و با یادآوری خاطراتت ... یادش بخیر روزی که از شما که مبینا را بغل کرده بودی در باغ عکس انداختم چقدر خندیدیم و مبینا گریه کرد !!!

میگریم بر روزگاری که عزیزان را خاطره ای میکند برایمان ... روحت شاد