1756- ندامت ابوبکر

ندامت ابوبکر

در روایات اهل سنت وارد شده است که ابی بکر در هنگام احتضار و اواخر عمر خود، از انجام چند کار احساس پشیمانی و ندامت کرد و آرزو می کرد که ای کاش این کارها را انجام نمی داد.

یکی از این کارها، حمله به خانه وحی بود.

"قال أبو بکر رضی الله تعالی عنه أجل إنی لا آسی علی شئ من الدنیا إلا علی ثلاث فعلتهن وددت أنی ترکتهن وثلاث ترکتهن وددت أنی فعلتهن وثلاث وددت أنی سألت عنهن رسول الله صلی الله علیه وسلم فأما الثلاث اللاتی وددت أنی ترکتهن فوددت أنی لم أکشف بیت فاطمة عن شئ وإن کانوا قد غلقوه علی الحرب ووددت إنی لم أکن حرقت الفجاءة السلمی وأنی کنت قتلته سریحا أو خلیته نجیحا ووددت أنی یوم سقیفة بنی ساعدة کنت قذفت الامر فی عنق أحد الرجلین عمر وأبا عبیدة فکان أحدهما أمیرا وکنت وزیرا"

ابوبکر می گوید که ای کاش 3 کار را ترک می کردم و انجام نمی دادم:

1- ای کاش به خانه فاطمه (سلام الله علیها) کاری نداشتم و آن را نمی گشودم، اگر چه با اعلان جنگ آن را بر من بسته بودند.

2- ای کاش (فجائه سلمی) را می کشتم و یا آزادش می کردم ولی او را به آتش نمی سوزاندم.

3- و ای کاش در روز سقیفه، کار را بر عهده یکی از آن دو مرد، عمر بن خطاب و ابوعبیده جراح، می گذاشتم تا او امیر می شد و من وزیر می شدم.

منبع:

بنا به نقل طبری (محمد بن جریر) در تاریخ الامم و الملوک (مشهور به تاریخ طبری) جلد 2 صفحه 619 (چاپ موسسه الاعلمی للمطبوعات – بیروت – لبنان – سنه 1403 هجری قمری.