"بهانه"

همه ی طبقات آسمان ها را عروج کردم و هیچ نیافتم.

بر همه ی دریاهای غیب گذشتم و از هر کدام مشتی برگرفتم.

همه ی چشمه سارهای بهشت عّدن را سر کشیدم.

از همه ی جرعه ها نوشیدم.

چهره ام را در زیر همه ی باران های بهارین ملکوت گرفتم

و قطره هایی را مزه کردم.

ازآب غدیرهای بلورینی

که در دل کوه ها و سینه ی دشت های بی کرانه ی ماورءا، پراکنده بود

چشیدم،

اما زلالی هر کدام را که می دیدم،

خوش گواری هر کدام را که می چشیدم،

به امید زلال تر و به هوای خوش گوارتر،

به سوی دیگری می تاختم.