واقعی بودیم باورمان نکردند...
مجازی شدیم فیلتر مان کردند...
وچه دنیایی ساخته اند برای ما نسل سوخته ها...
اما من گاهی ادمهای دنیای مجازی را به ادمهای اطرافم ترجیح میدهم
وقتی بی ترس از قضاوت ادمها از دردها ودقدقه هایم میگویم
گاهی درد دل بعضی ها انگار حرفهای دل توست
که انقدر نگفتی که باورت شده بی دردی
و دلیل این بغض که همیشه باتوست
و نفس کشیدن را برات سخت میکند.
واقعی بودیم باورمان نکردند...
مجازی شدیم فیلتر مان کردند...
وچه دنیایی ساخته اند برای ما نسل سوخته ها...
اما من گاهی ادمهای دنیای مجازی را به ادمهای اطرافم ترجیح میدهم
وقتی بی ترس از قضاوت ادمها از دردها ودقدقه هایم میگویم
گاهی درد دل بعضی ها انگار حرفهای دل توست
که انقدر نگفتی که باورت شده بی دردی
و دلیل این بغض که همیشه باتوست
و نفس کشیدن را برات سخت میکند.
رفتم ، که گم شوم چو یکی قطره اشک گرم
در لابلای دامن شبرنگ زندگی
رفتم ، که در سیاهی یک گور بی نشان
فارغ شوم زکشمکش و جنگ زندگی
***
مرسی خانمی
ممنون...