.....

قافیه به قافیه باختم 
برگ به برگ 
واژه به واژه 
و اینک تنها داشته من 
حس تلخ نداشته هایی است 
که شعر نمی شود ، اما 
آوار می شود ، اتاق بی در و پیکر را ... 
چقدر خوب است که دلتنگم 
چقدر خوب است که چیزی ندارم تا از دست بدهم 
چقدر خوب است که بغض دارم 
من نه شاعرم و 
نه هوس دارم به شروع دردهای دوباره 
اما بد باختم ، بد 
من به حس جنونی باختم که باورم بود ... 
زیر هم نوشتن این واژه ها دلیل بر شعر نیست 
دلیلش واژه هایی است که به هم ربط ندارند ، اما 
هر کدام از یک درد حرف میزنند ... 
" من به زیادی عشق باختم " 
واژه های من از آن جهت معمولیست 
که من معمولی ترین عاشق بودم