ادامه وبلاگ قبل کریم اهل بیت

دوستان و دشمنان

آنان كه اسلام راستين را راه زندگي برگزيده‌اند و سيره رفتار خود را از كلام پيامبر خاتم و اهل‌بيت نوراني او وام مي‌گيرند، در دوستي و محبت و حتي در بغض و نفرتشان نيز

رهرو راه آنانند؛ از اين رو مهرمندانه به اهل بيت پيامبر صلي‌الله‌عليه‌و‌آله ـ كه تاكيد بر محبتشان در كلام رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله موج مي‌زند ـ عشق مي‌ورزند. سلمان

فارسي، صحابي بزرگ پيامبر صلي‌الله‌عليه‌و‌آله روايت كرده است: رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله درباره حسن و حسين مي‌فرمود: «هر كس اين دو را دوست بدارد، من هم او را

دوست مي‌دارم و هر كس را من دوست داشته باشم، خداوند نيز او را دوست مي‌دارد و هر كس را كه خدا دوست بدارد، داخل بهشت مي‌كند؛ هر كس اين دو را دشمن بدارد،

من او رادشمن مي‌دارم و هر كس را من دشمن داشته باشم، خدا هم او را دشمن مي‌دارد و كسي را كه خدا دشمن بدارد، او را داخل جهنم مي‌كند و براي او عذاب آماده

است».

وارث نبي صلي‌الله‌عليه‌و‌آله

امام مجتبي عليه‌السلام مظهر زيبايي‌هاي معنوي و صفات عالي الهي بود؛ چرا كه به شهادت راويان بسيار، صورت و سيرت را از برترين وجود هستي پيامبر خاتم به ارث برده

بودو شبيه‌ترين مردمان به ايشان بود. حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام نيز وقتي دو فرزند دل‌بندش حسن و حسين عليهماالسلام را به ديدار پدرش رسول خدا آورد و فرمود: اي

پدر بزرگ‌وارم، اين دو فرزندان شما هستند، چيزي درباره آنان به يادگار بگذاريد كه هميشه يادآور شما باشد، پيامبر خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله فرمودند: «امام حسن، پس هيبت و

سيادتم نصيب او مي‌گردد و امام حسين عليه‌السلام ، پس بخشش و شجاعتم نصيب اوست».

بر شانه‌هاي نبي (صلّی الله علیه و آله و سلّم)

امام حسن مجتبي عليه‌السلام هفت سال از عمر شريفشان را در پرتو حيات گران‌قدر نياي بزرگ‌وارشان رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله سپري كردند. آن‌چه از تاريخ‌نويسان در اين

مدت بر جاي مانده، همه از عشق شديد و علاقه‌اي عجيب و فراتر از محبت عادي پدر و فرزندي بين پيامبر صلي‌الله‌عليه‌و‌آله و امام مجتبي عليه‌السلام حكايت دارد. عايشه

همسر رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله در اين‌باره مي‌گويد: «پيامبر صلي‌الله‌عليه‌و‌آله امام حسن عليه‌السلام را بر شانه‌هايش سوار مي‌كرد، مردي در اين حالت بر او گذشت و

گفت: چه برتر مركبي سوار شده‌اي كودك. پيامبر خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله فرمود: و چه برتر سواري است او. گاهي نيز كه حضرت به سجده مي‌رفت، امام حسن عليه‌السلام

مي‌آمد و بر پشتش سوار مي‌شد و ايشان سجودشان را به درازا مي‌كشاندند. وقتي نماز به پايان مي‌رسيد، مسلمانان علت اين كار را مي‌پرسيدند، پاسخ مي‌فرمود: فرزندم

بر من سوار بود و نمي‌خواستم ناكامش گذارم».

تجلي رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله

توصيف‌كنندگان حقيقت‌خواهي كه به ترسيم سيماي آفتاب‌گونه امام مجتبي عليه‌السلام پرداخته‌اند، ايشان را در صورت و صلابت و در سيرت و قدرت، بيش از هر كسي به

پيامبر خدا صلي‌الله‌عليه‌و‌آله شبيه دانسته‌اند. «غزالي» دانشمند بزرگ اهل سنت در كتاب احياءالعلوم مي‌گويد: «پيامبر صلي‌الله‌عليه‌و‌آله به او (حسن بن علي عليه‌السلام)

فرمود تو در صورت و سيرت، شباهت به من داري». و بنابر آن‌چه از «مالك‌بن‌اَنس» گفته شده، هيچ كس از او به پيامبر شبيه‌تر نبود. امام مجتبي عليه‌السلام افزون بر افتخار

برگرفتن دانش و صفات پسنديده از نياي بزرگ‌وارش پيامبر و پدر ارجمندش امام علي عليه‌السلام ، صفات برجسته ديگري داشت كه در هيچ كس ديگر از مردمان فراهم نيامده

بود. مسلمانان، اخلاق نيكو، صلابت در حق، فداكاري در راه خدا و نيك انديشي براي بشريت را در وي مي‌يافتند. امام مجتبي عليه‌السلام شخصيت رسول خدا

صلي‌الله‌عليه‌و‌آله و پدر بزرگ‌وارش را تجسم بخشيد و از هر نظر مسلمانان را به يادشان انداخت؛ از اين رو دوستش داشتند و گراميش مي‌دانستند.

پناهگاه مستمندان

امام مجتبي عليه‌السلام نه تنها از نظر علم و زهد و تقوا مقامي برگزيده داشت، بلكه در بذل و بخشش و دستگيري از بيچارگان و درماندگان نيز زبان‌زد خاص و عام بود. وجود

گرامي آن حضرت آرام‌بخش دل‌هاي دردمند، پناهگاه مستمندان و تهيدستان و نقطه اميد درماندگان بود. هيچ فقيري از در خانه آن حضرت نااميد برنمي‌گشت و هيچ آزرده‌دلي

شرح پريشاني خود را نزد آن بزرگ‌وار بازگو نمي‌كرد، جز آن‌كه مرهمي بر دل آزرده او مي‌نهاد. گفته‌اند روزي مردي اعرابي، به نياز به درگاه ايشان آمد حضرت فرمود هر چه در

خانه هست به او بدهيد، بيست هزار درهم در خانه بود كه همه را به او دادند. اعرابي گفت: مولاي من، نمي‌خواستي تا نيازم را بگويم؟ امام فرمودند: «ما مردمي هستيم كه

بخشش فراواني داريم و همواره اميد و آرزو را برآورده مي‌كنيم. پيش از آن‌كه كسي از ما بخواهد، مي‌بخشيم؛ چون پاس آبروي سؤال‌كننده را مي‌دانيم».