دوست داشتن

وقتی که لبخندت طلوع خورشیدم بود

وقتی که چشمهایت مثل ماه در آسمام تاریکم درخشید

آری دوست داشتن از همین جا شروع شد

اما درد از وقتی آمد که باور این دوست داشتن در  اسمانت دلت نگنجید

من ماندم اسمانی پر از تاریکی 

و خورشیدی که هیچ وقت طلوع نکرد