آرزویم کم نیست

اهل ایرانم من.

روزگارم خوش نیست.

تکه جایی دارم، خرده حرفی،

سر سوزن حقی !

همسری دارم ، سبز تر از برگ درخت

دوستانی ، بهتر از آب روان

و خدایی که کمی گم شده است !


اهل ایرانم من.

پیشه‌ام آدمیت.

گاه‌گاهی می‌نویسم از درد،

می‌سپارم به شما

تا به رنجی که از آن می‌جوشد

دل تنهایی من، ما بشود.

آرزویم کم نیست !

حوض من بی‌ماهی‌ست.

نگذارید که بی‌آب شود…

نگذارید که بی‌آب شود