روزگارم

سهم من از زندگانی هیچ بود ،دل به هرکس خوش نمودم پوچ بود ،رنج غربت به تن خسته نشست ،درد تنهایی کمرم را شکست ، روزگارم بر خلاف ارزوهایم گذشت ،یک شبی عاشق شدم سالها پشیمانی گذشت ،سرگزشت دیگران عبرت نشد ،خود شدیم عبرت برای دیگران...