بعضی نوشته ها بوی بادام تلخ میدن٬

بوی عاشقانه های سالهای وبا

بوی انتظارهای بی پایان و پوچی های همیشه سرشار !

بعضی نوشته ها بوی تلخی گم کردن میدن٬

تلخی گم کردن من های نیمه پنهان

بعضی نوشته ها بوی خوب گلابدون های نیمه شکسته و

شمع های نیمه سوخته امام زاده ها رو میدن

بوی خوب زن های چادر گل گلی میدن،

بوی خوب نذر و نیازهاشون

بوی خوب همدلی ها و نگاه های معصومانه شون... بوی مذهب نمیدن!

بوی خلوص دل میدن... بوی برهنگی ها ...

بعضی نوشته ها همیشه بوی بادام تلخ میدن

و برخی بوی شکستن شاخه های کوچک فندق*

شاخه هایی که در میان ماست٬

میان هر ضجه باران و هر زنگ کلیسایی متروک

میان قلب های پاره پاره ...

گذشت زمان به ما خواهد اموخت که برای ان کس که دوستش داریم.جایگزینی نیست........

هرچند که من گناهکارم یا رب
بر رحمت تو امیدوارم یا رب
بر وسعت عفوت چه نگاه اندازم
بر کرده خود نظر ندارم یا رب
(ماه عشق، ماه صفا، ماه نور و ماه نزول برکت تمام شد، خدایا ما را دریاب)

سیگار من

در اضطراب تو می سوزد

وقتی جهان

میان آشفتگی گاه‌هایمان می نشیند

چایی بریز هم قطار!

تا بار ببندیم و

در شیرینی خواب چشم های تو

فراموش دنیا شویم

فردا صبح

کنار سفره نان و پنیرمان

لبخند ترا می نوشیم

تا خورشید مهربان تر سلام کند.

شاعر از کوچه مهتاب گذر کرد لیک شعری نسرود نه که معشوق نداشت، نه که سرگشته نبود، سالها بود دگر کوچه مهتاب خیابان شده بود.

کسی چه می داند

من امروز چند بار فرو ریختم

چند بار دلتنگ شدم

از دیدن کسی که

فقط پیراهنش شبیه تو بود!

گاهی اوقات حسرت تکرار یک لحظه

دیوانه کننده ترین حس دنیاست!

ای مالک!!!
اگرشب هنگام کسی را مشغول گناه دیدی.فردا به ان چشم نگاهش مکن!
شاید سحر توبه کرده باشد و تو ندانی....!
(امام علی ع )

به نام او كه روشني بخش جان است

ناگزير از درد فاصله ها

به انسجام ظهــــــــــــور مي رسد احساس

پايكوبي مي كند دلــــــــــــ

جشن توهم زاي هوس را

ببينيد و باور نكنيد

ناله هاي عادت را

*روز از نو

روزي از نو

مرد به کلفت بودن بازو و بزرگ بودن سینه نیست!!!!!!
به محکم بودن دکمه ی شلواره که واسه هر هرزه ای وا نشه!!!!!
به سلامتی هرچی مرده...........

ما دوان در پیِ دامیم که صیاد تویی

خوش گرفتارِ تو باشیم که آزاد تویی

لحظه ای دیدنِ خورشیدِ رُخَت ما را کُشت

جانِ شیرین به تو دادیم که فرهاد تویی

شمع و پروانه و بلبل همه در بسترِ گل

جمعِ مستانه ی ما گفت که شمشاد تویی

عاشقی کردم و چشمانِ سیاهت دیدم

بن و بنیان ز کفم رفت که بنیاد تویی

دلِ ما زمزمه می کرد به افلاکِ جهان

همه در گوشِ فلک خواند که فریاد تویی