ا////////////// احساس////////////

مگر چه قدر سر در گریبانت نهاده بودم
که پیچک ها آمدند
و نیلوفر بافتند بر تن هایمان
پروانه ها که ژاله پیاله ام را نوشیدند
عسل
خانه بوسه ها شد؟!...

 تراشِ دست هایت
وامدار زیبایی است
و انگشتانت شرابِ نور را هم می زنند
با موسیقی نگاه
و آوازِ احساس
تا خمخانة آسمان، رنگِ سرخ گیرد
دست های تو در گردنِ شعر می پیچد (با تشکر ؛ فرهاد کامران نژاد)