این جاهای خالی که نبودنت را

به رخم می کِشند

چه میدانند

فرهادت شدم ، با تمام زنانگی ام...

و چه شب ها که خواب شیرینت را نمی بینم...

+5


ѕαнαя

باید مغرور بود و دور از دسترس …
باید مبهم بود وسرسنگین…
خاکی که باشی آسفالتت میکنند واز رویت رد میشوند

بی تفاوت باش . . . به جهنم . . . مگر دریا مُرد از بی‌ بارانی ؟!

چه زیبا گفت فریدون فروغی: اگر یاد کسی هستیم این هنر اوست نه هنر ما

+5

نـگو شــباهتي نــيـست بـــين ما..

بـختـــــــــــــم..

شـبيه چـشــــــــــمهاي تـوست..

سيـــــــــــاه ...

یافتم روشندلی از گریه های نیمشب
خاطری چون صبح دارم از صفای نیمشب
شاهد معنی که دل سر گشته از سودای اوست
جلوه بر من کرد در خلوت سرای نیمشب
در دل شب دامن دولت به دست آمد مرا
گنج گوهر یافتم از گریه های نیمشب
دیگرم الفت به خورشید جهان افروز نیست
تا دل درد آشنا شد آشنای نیمشب
نیمشب با شاهد گلبن درآمیزد نسیم
بوی آغوش تو آید از هوای نیمشب

افق تاریـک،

دنیا تـنگ،

نومیدی توان فرساست، می دانم!

ولیکن ره سپردن در سیاهی، رو به سوی روشنی زیباست!

پیش از من و تو بسیار، بودند و نقش بستند

دیوارِ زندگی را زینگونه یادگاران

وین نغمه ی محبت بعد از من و تو مانَد

تا در زمانه باقیست آوازِ باد و باران

در زمینی که ضمیرِ من و توست

از نخستین دیدار، هر سخن، هر رفتار

دانه هاییست که می افشانیم

برگ و باریست که می رویانیم

آب و خورشید و نسیمش «مِهـــر» است

گر بدان گونه که بایست به بار آیـَد

زندگی را به دل انگیزترین چهره بیــارایَد...

در دلِ من چیزیست، مثلِ یک بیشه ی نور

مثلِ خواب دمِ صبح

و چنان بی تابم

که دلم می خواهد، بدوم تا تهِ دشت

بروم تا سرِ کوه

دورها آواییست که مرا می خواند...