حرف دلت را امروز نزن...
اگر امروز گفتی اسمش حرف دل است...
اگر نگفتی فردا می شود درد دلت...

وقتی مردم...
بالشم را با من دفن کنید...
لازمش دارم...
او تنها شاهد گریه های پنهان من و تنهایی من است...

این روزها تلخ می گذرد...

دستم می لرزد از توصیفش...

همین بس که نفس کشیدنم در این مرگ تدریجی...

مثل خودکشی است با تیغ کند...

گذشته در چشمانم مانده است

عبور ثانیه ها ی رد شده در تمام نگاه هایم مشهود است

چشمانت را با شقاوت تمام به روی حقایق بستی

صبور میمانم و بی تفاوت می گذرم

که نفهمی هنوز هم دوستت دارم

بعضی وقتها انقد دلم پراست که اضافه اش از گوشه چشمانم سرازیرمیشود!

شب است
و دربدر کوچه های پر دردم!
فقیر و خسته بدنبال دوست میگردم
اسیر. ظلمتم... رفیق کجا ماندی!!??
من به اعتبار تو فانوس نیاوردم!

زمـان همـه چیـز را حـل می کنـد
امـا انگـار سـاعـت دنیـا …
خـواب اسـت !

با من " تـــــلخ " حرف نزن...

من خودم زهرِمارم....

سخته ادم به جايي برسه كه بفهمه و بگه
با هم هستيم اما هر دو تنهاييم
نه من توان پر كردن تنهايي تو را دارم و نه تو . . .
و راهي جز جدايي نماند و ان همه عشق زير خاكستري پنهان شود

دنیای عجیبی شده است . . .

برای دروغ هایمان ،

خدا را قسم میخوریم ،

و به حرف راست که میرسیم ؛

می شود جان ِ تــو....