دوست خوبم ی بلاگ جدید و متفاوت ( عشق از نظر متولدین 12 ماه سال ) خوشحال میشم

با حضور سیزتون فضا رو عطر اگین کنید نظر یادتون نره ممنون منتظرم

زندگی مثل یک استکان چــــــای است!

به ندرت پیش می آید که

هم رنگش درست باشد..

هم طعمش و هم داغیش

امـــــا هیچ لذتی با آن برابر نیست…

خپشحال میشم سر بزید
بلاگ جدیدم
http://www.hamkhone.ir/member/19371/blog/view/106348--/

بلاگ جدیدم با عنوان تفاوت کادویی روز زن و مرد می باشد

منتظر نظرات زیبایی شما هستم

گاهی زمانه فرصت یادکردن دوستان را از ما میگیرد،ولی مهرشان راهرگز!............

انسانهای بزرگ قیـافه ای بزرگ ندارند
انسانهای بزرگ روحـی بزرگ دارند

بـزرگ باشیــــد...

انسان های احساسی را باید قرنطینه کرد!

باید بردشان دورِ دور
دورشان را بلندترین حصار دنیا کشید
انسان های احساسی را ...
می دانی
خراب می کنند دنیا را
نمی گذارند آدمک ها راه خودشان را بروند
نمی گذارند دنیا یخ ببندد
نمی گذارند ...
انسان های احساسی را باید قرنطینه کرد!
اگر جایی برایشان اندیشیدی
مرا هم سوار کن !

کسی به فکر گل ها نیست کسی به فکر ماهی ها نیست کسی نمی خواهدباور کند که با غچه دارد می میرد که قلب با غچه در زیر آفتاب ورم کرده که ذهن با غچه دارد آرام آرام از خاطرات سبز تهی می شود وحس باغچه انگارچیزی مجردست که در انزوای با غچه پوسیده ست حیاط خانه ما در انتظار بارش ناشناس خمیازه می کشد کاش از شاخه سر سبز حیات گل اندوه مرا می چیدی کاش در شعر من ای مایه عمر شعله راز مرا می دیدی

رصت آیینه ها در پشت در مانده است روشنی را می شود در خانه مهمان کرد می شود در عصر آهن آشناتر شد سایبان از بید مجنون٬ روشنی از عشق می شود جشنی فراهم کرد می شود در معنی یک گل شناور شد مهربانی را بیاموزیم موسم نیلوفران در پشت در مانده است موسم نیلوفران٬یعنی که باران هست یعنی یک نفر آبی است موسم نیلوفران یعنی یک نفر می آید از آن سوی دلتنگی می شود برخاست در باران دست در دست نجیب مهربانی می شود در کوچه های شهر جاری شد می شود با فرصت آیینه ها آمیخت با نگاهی با نفس های نگاهی می شود سرشار از رازی بهاری شد....

هرگز نخواب کوروش دارا جهان ندارد، سارا زبان ندارد بابا ستاره ای در هفت آسمان ندارد کارون ز چشمه خشکید، البرز لب فرو بست حتی دل دماوند، آتش فشان ندارد دیو سیاه دربند، آسان رهید و بگریخت رستم در این هیاهو، گرز گران ندارد روز وداع خورشید، زاینده رود خشکید زیرا دل سپاهان، نقش جهان ندارد بر نام پارس دریا، نامی دگر نهادند گویی که آرش ما، تیر و کمان ندارد دریای مازنی ها، بر کام دیگران شد نادر، ز خاک برخیز، میهن جوان ندارد دارا کجای کاری، دزدان سرزمینت بر بیستون نویسند، دارا جهان ندارد آییم به دادخواهی، فریادمان بلند است اما چه سود، اینجا نوشیروان ندارد سرخ وسپید و سبز است این بیرق کیانی اما صد آه و افسوس، شیر ژیان ندارد کو آن حکیم توسی، شهنامه ای سراید شاید که شاعر ما دیگر بیان ندارد هرگز نخواب کوروش، ای مهر آریایی بی نام تو، وطن نیز نام و نشان ندارد.