ارزش های تخیلی 1 ...

لذت: لذت عالیه، ولی به‌عنوان ارزشی که زندگی رو حول

محورش بچرخونی افتضاحه. برو از یک معتاد شیشه‌ای بپرس

که قفلی‌زدن روی لذت اون رو به کجاها رسونده. از کسی که

مدام به همسرش خیانت می‌کرد، خانواده‌ش رو نابود کرد و

بچه‌هاش رو از دست داد، بپرس که آیا لذت باعث شد به

خوشبختی برسه. از مردی که تا سرحد مرگ غذاهای چرب و

چیلی خورد (و همین مونده بود خودش هم بخوره) بپرس که

لذت چه‌جوری در حل مشکالتش به‌کارش اومد.

لذت یک خدای تقلبی‌ـه. تحقیقات نشون داده کسانی که

انرژی‌شون رو روی لذت‌های سطحی متمرکز می‌کنن درنهایت

اضطراب بیشتری دارن، از لحاظ عاطفی بی‌ثبات، و افسرده‌تر

هستن. لذت سطحی‌ترین نوع رضایت از زندگی‌ـه و در نتیجه

راحت‌تر از هرچیزی به‌دست میاد و راحت‌تر از هرچیزی از کف

می‌ره.

ولی با این وجود، لذت اون چیزی‌ـه که بیست‌وچهارساعته/

هفت‌روز‌هفته به ما عرضه می‌شه و تبلیغاتشهمه‌جا هست.

همون چیزی‌ـه که ما روش قفلی می‌زنیم. ازش برای ِسرکردن

و پرت‌کردن حواس‌مون استفاده می‌کنیم. ولی لذت، اگرچه

در زندگی (در دوزهای معینی) الزمه، ولی به خودی خود کافی

نیست.

لذت ِ علت شادکامی نیست، بلکه معلولشه. اگه بقیه‌ی چیزها

رو درست انجام بدی (ارزش‌ها و معیارهای درست‌درمون)،

لذت هم خودبه‌خود به‌عنوان یک محصول  جانبی ظاهر میشه .

#book