انسان ، حرفیست

زده می شود

خوانده می شود

ترانه می شود ، به یاد می ماند …

گاهی

ناله ایست

تنها

خاک خوب می فهمدش ….

ارزش عمیق هر کسی به اندازه حرفهایی است که برای نگفتن دارد... دکتر شریعتی

با همين زن بودنم

تنها ايستاده ام کنار تمام نبودن هايت

مثل يک مرد...!!!

5+

خنــــــده دار است…نه؟!
که تـــــو هی مرا دور بزنی
و مـــن
دلــــــــم را خوش کنم
که در محاصـــره ی توام …

خدایا ….

تو دنــیای ما آدمــا …

یه حالتی هست به نام ” کــم آوردن ” !
…
تو که خــدایی و نمیتونی تجربش کنی ….

خــوش به حــالت … !!!

حتی کفش هم اگر تنگ باشد
زخم می کند
وای به وقتی
که دل تنگ باشد ...

می گویند حواسم نیست
هوای ِ ابری لحظه ها را
می گویند غم شده ام
و من نگاه می کنم...

قلب هامان میوه های نور
یکدیگر را سیر میکردیم
با بهار باغهای دور
می نشستم خسته در بستر

خیره در چشمان رویا ها
زورق اندیشه ام آرام
میگذشت از مرز دنیا ها
روزها رفتند و من دیگر
خود نمیدانم کدامینم
آن من سرسخت مغرورم
یا من مغلوب دیرینم ؟

بگذرم گر از سر پیمان
میکشد این غم دگر بارم
می نشینم شاید او آید
عاقبت روزی به دیدارم

دیرگاهیست که تنها شده ام / قصه غربت صحرا شده ام

وسعت درد فقط سهم من است / باز هم قسمت غم ها شده ام

دگر آئینه ز من با خبر است / که اسیر شب یلدا شده ام

من که بی تاب شقایق بودم / همدم سردی یخ ها شده ام

کاش چشمان مرا خاک کنید / تا نبینم که چه تنها شده ام . . .

یادت می آید آن روزهـــا را

به من گفتی تــو قوی نیستی

کاش بودی و می دیدی

چگونه این شب ها را بی تـو

یک تنه به صـــبـح می رسانم