خوبم...!!!!

باور کنید...

اشک ها را ریخته ام....

غصه ها را خورده ام …؛

نبودن ها را شمرده ام …؛

این روزها که می گذرد...

خالی ام …؛

خالی ام از خشم، دلتنگی، نفرت؛

و حتی از عشق...

خالی ام از احساس

خداوند متعال به بنده خویش فرمود:

آرزو داری که با ملایک هم پرواز شوی؟

عرضه داشت: آری.

فرمود:پس باید به پنج خصلت آراسته شوی:

آنکه در مهرورزی همچون خورشید بی دریغ

در تواضع همچون زمین خاکسار

در سخاوت مانند جویبار روان فیض بخش

در تسلیم و رضا بسان مرده ای بی اراده

و در رازداری همتای شب تیره پرده دار و رازپوش باشی.

بارها گفته ام این شهر بهار ندارد

باغ ندارد

بهار نارنج ندارد

و آدم اگر دلش بگیرد

دردش را به کدام پنجره بگوید

که دهانش پیش هر غریبه ای باز نشود؟

هیـچ وَقـت قـُرص هـآیـی کـِه
حـآل ِ آدَم را خـوب مـی کـُنند ،
جـآی خـوب هـآیـی کـه دل ِ آدَم
را قـُرص مـی کـُنَنـد ، نِمی گیـرَنـد ..

میدانــی

عجیبـــــ ∙درد ∙دارد ...

مرهــم باشــی و ∙دور ∙ باشــی

درست مثل ِ نوشدارو پس از مرگ ِ سهراب...

با تو هستم سهراب

تو که گفتی "گل شبدر چه کم از لاله ی قرمز دارد "

راست می گویی تو

چه تفاوت دارد قفس تنگِ دلم

خالی از کس باشد

یا به قول تو پُر از ناکس و کرکس باشد ؟

من نه تنها چشمم ، واژه را هم شستم

فکر را ، خاطره را ، خوابِ یک پنجره را ،

زیرِ باران بردم

چترها را بستم ، من به این مردم شهر پیوستم

من نوشتم همه ی حرفِ دلم

آرزو کردم و گفتم که هوا ، عشق ، زمین مالِ من است

ولی افسوس نشد ...

زیرِ باران من نه عاشق دیدم ، نه که حتی یک دوست !

احتمالا قراره تا ده بیست سال دیگه بچه هارو از اینترنت دانلود کنیم...

فقط بچه هایی که تو ایران به دنیا میان عقب افتادن !!!

چون مرتب اینترنت قطع و وصل میشه )

دوستی یه حرمته،یه حرمت معنادار،با احترام متقابل،با یه رابطه مشخص برای آدمای با ظرفیت
نه برای سوءاستفاده و دوز و کلک،نه به یه دختر به چشم شهوت،نه به یه پسر به چشم موقعیت
بلکه یه حریم مقدسه با احترام متقابل برای رسیدن به آرامش.........
به اشتراک گذاشتن احساس و روحیات متفاوت برای رشد و ترقی
نه برای مکیدن جون طرف،نه برای گرفتن دست طرف.....بلکه
برای با هم بودن و هم دل بودن......

شهر پر است از آدم های فرصت طلب...!
آنانی که درست و غلطی را به نام زرنگی خود انجام می دهند و
کسی مثل من بهترین قربانی این آدم هاست
پس قبول کن که با دیده تردید خوبی هایت را بنگرم.

از فقر مینویسم ،با دستهای خالی
سفره پراست امشب از شامی خیالی.
معتاد زجر بودیم ،باید که می کشیدیم
خواب غذا می دیدیم از خواب می پریدیم.
دلهای همسایه ها ،برای ما کباب بود
سارا ولی هنوزم شبها گرسنه خواب بود
با اشک مینویسم ،بابا نان ندارد
شاید که معجزه شد از آسمان ببارد
دیوارها شعار، مرگ بر فقر دادن
صندوقهای خیریه در حد یک نمادن
محکوم به فقر بودیم ، محکوم به فرق و تبعیض
دلخوش به وعدهایی ،از چیزهای ناچیز
از فقر مینویسم، با این که نیست حالی
این قصه ای حقیقیست ،از دارایی خیالی