آدما مترسک سر جالیز نیستن؛
که وقتی واسه کلاغای دلت تکراری شدن عوضشون کنی؛
پس یه کم در مورد آدما منصف باش؛
تا مترسک یکی دیگه نشی …!

اینجا فقط تو را از نوشته هایت ” می بینند “

درست دیده ای ، فقط “خوانده” میشوی بی آنکه بشناسند تو را

دنیامانند پژواک اعمال و خواستهای ماست. اگر به جهان بگویی: ”سهم منو بده...“ دنیا مانند پژواکی که از کوه برمی گردد، به تو خواهد گفت:”سهم منوبده....“ و تو در کشمکش با دنیا دچار جنگ اعصاب می شوی. اما اگر به دنیا بگویی: ”چه خدمتی برایتان انجام دهم؟...“ دنیا هم بتو خواهد گفت:چه خدمتی برایتان انجام دهم؟ ...“ [دکتر وین دایر].

گوشهایم را می گیرم ...
چشم هایم را می بندم ...
و زبانم را گاز می گیرم ...
ولــــی ...
حـــریـــفِ افکارم نمی شوم ...
چقـــدر دردنــــاک است ...
فــهــمــیــدن !

از انسانها غمی به دل نگیر ؛ زیرا خود نیز غمگین اند
با آنکه تنهایند ولی از خود میگریزند
زیرا به خود و به عشق خود و به حقیقت خود شک دارند؛
پس دوستشان بدار اگر چه دوستت نداشته باشند...!

هیچ گاه به خاطر هیچکس از ارزش هایت دست نکش

چون اگر روزی آن فرد از تو دست بکشد

تو می مانی و یک من بی ارزش

این دیوانگیست ...

که از همه گلهای رُز تنها بخاطر اینکه خار یکی از آنها در دستمان فرو رفته است
متنفر باشیم ...
که همه رویاهای خود را تنها بخاطر اینکه یکی از آنها به حقیقت نپیوسته است رها کنیم ...این دیوانگیست...

ما که یقین داریم روزی پروانه خواهیم شد
بگذار روزگار هرچه میخواهد پیله کند......

دلا، دلا غمین مباش و
تقدیرت را تاب بیاور
بهار نو، دوباره باز پس می‌دهد،
هرچه را که زمستان از تو ربود.
و چه بسیار که بهرِ تو مانده است!
و چه زیباست، جهان هنوز!
دلا، هر چه خوشش می‌داری
همه را، همه را می‌توانی دوست بداری!

سخت است درک کردن دختری که غم هایش را
خودش میداند و دلش
که همه تنها، لبخندهایش را می بینند
شیک بودنش را می بینند
که حسرت میخورند بخاطر شاد بودنش
بخاطر خنده هایش
وهیچکس جز همان دختر نمیداند، که چقدر تنهاست
که چقدر میترسد
از باختن
از اعتماد بی حاصلش و اعتماد.........