در شهر

در شهری قدم میزنم که دختران لبان سرد خود را سرخ تر میکنند تا شاید دل سیاه پر از هوس پسرها سرخ شود به بهانه عشق...

در شهری که پسرانش ادای مجنون در می اورند تا شاید دل لیلی های ساده را به دست اورند...

در شهری اشک میریزم که پسرانش چشمان هیز خود را در پس عینک دودی پنهان میکنند تا شاید در شیشه سیاه عینک چشمان صادق خویش را بینند....

در شهری می ایستم که دختران بر بوسه های خود قیمت میگذارند تا شاید پسران پولدار شریکشان شوند...

در شهری می اندیشم که پسرانش خود را چون دیوار محکم تعریف میکنند تا شاید دختران تکیه کنند بر بازوان شیشه ای یشان...

دهانت را میبویند مبادا گفته باشی دوستت دارم...

من میگویم حق دارند،چون دوست داشتن های ما بودار است...بوی سوئ استفاده...بوی خیانت...بوی دروغ و بازی میدهند...

نظر شما چیه؟؟؟؟؟