فداتون همخونه ای ها! (FARID2014)

توجه ! عضویت در کانال تلگرام همخونه (کلیک کنید)

عنوان خبر :
فداتون همخونه ای ها! (FARID2014)
تعداد نظرات : 36
ارسال شده در : ۱۳۹۳/۰۵/۰۳
نمايش ها : 708

شبی ، رویایی دیدم . تو گویی که با خداوندگار در ساحلی گام برمی دارم . و ناگهان دیدم آسمان هرلحظه

، صحنه ای از زندگی ام را در برابر دیدگانم به تصویر می کشد . شگفتا ! وقتی بیشتر دقت کردم ، دریافتم

که در برابر هر صحنه در آسمان ، دو ردپا بر تن خاک نقش بسته است : یکی متعلق به مرد خدا و دیگری

برای خود خدا ! وقتی آخرین صحنه از برابر دیدگانم گذشت به عقب برگشتم و نیم نگاهی به ردپاها کردم

چه می دیدم ؟ بر خود لرزیدم ! دریافتم که در بسیاری از اوقات تنها نقش یک ردپا بر تن خاک مانده است و

باز ، بیشتر دقت کردم دریافتم که آن لحظات سخت ترین و پردردترین لحظات من بوده اند .

حس غریبی داشتم ؛ حسی شبیه بیچاره بودن ؛ دردمند بودن ، بغض، راه گلویم را می بست و اشک امانم

نمی داد . از خداوندگار سوالی پرسیدم : مگر تو نبودی که گفتی اگر یک بار ، دل به سوی تو بگشایم ، تو

نیز همه راه را با من خواهی آمد ؟ اینک وقتی نیک می نگرم ، در اوج دردها و غم هایم ، تنها یک رد پا باقی

است . نمی دانم چرا زمانی که لحظه به لحظه نیازمند حضور تو بودم حضور نداشتی ؟ عجبا که از درد و

رنج ، رهایم کردی ؟ و شگفتا که در بغض و اشک ، شانه تحمل دردهایم نبودی ! گفتم : دیگر رهایم کن که به همراهی تو نیازی نیست !

من خود بقیه راه را خواهم رفت .

خداوندگار پاسخم داد : گرامی فرزند ! عزیز! هیچ می دانی از آنچه مرا دوست میداری ، دوست تر می دارمت و افزون بر آنچه گرامی ام می داری ، گرامی می دارمت ؟ من آفریدمت و عاشقانه دوستت دارم ! پس همیشه نیز همراه توام . تو بر ردپاها نگریستی ، و وقتی تنها یک ردپا دیدی ، برآشفتی ! هیچ می دانی که آن ردپای تو نبود؟ لحظاتی که در درد و رنج بودی ، تو راه نمی پیمودی ؛ من راه می پیمودم ! تو در آغوش من بودی و این من بودم که تو گرامی فرزند را راه می بردم . !