زندگی . . .

زندگی !

بس که آتشـ ـَـم زده‌ای

دلـ ـسوخته شده‌ام ....

دیگر ترسی از جهنم ِ آن دنیایـَـت ندارم !

به آن همه آتش که وعده‌اش را داده‌ای

نیشخند می‌زنم ...

شاید یادت بیفتد تمام ِ نیشخندهایی که یک عمر ,

تو به آتش ِ زندگی ِ مـَن زده‌ای!

شعله‌ات را کم کن ...

مـَن ،

در گذر ِ روزگار ِ تـــو

همیشه عضوی از یک

" نسل ِ سوخته "

بوده‌ام ... 

خرمنی نمانده که آتش ـَش بزنی