زخم های ماندنی...!

یک شلوار سفید دوست داشتنی داشتم که یک روز ابری پوشیدمش و موقع بازگشت به خانه باران

گرفت ... گلی شد .

و من بی خیال پی اش را نگرفتم به هوای اینکه هر وقت بشویم پاک می شود

ولی نشد ...

بعدها هر چه شستمش پاک نشد ؛

حتی یکبار به خشکشویی دادم که بشویند ولی فایده نداشت !!!

آقایی که توی خشکشویی کار میکرد گفت :

"این لباس چِرک مرده شده!"

گفت :

"بعضی لکه ها دیر که شود ، می میرند ؛ باید تا زنده اند پاک شوند !"

چرک مُرده شد ...

و حسرت دوباره پوشیدنش را به دلم گذاشت !

بعید نیست اگر بگویم دل آدم هم کم ندارد از لباس سفید !

حواست که نباشد لکه می شود ؛

لکه اش می کنند !!!

وقتی لکه شد اگر پی اش را نگیری ، می شود چرک ...

به قول صاحب خشکشویی "لکه را تا تازه است ، تا زنده است ، باید شست و پاک کرد

(احمد شاملو)

حواسمون باشه که خیلی سردی ها و بی وفایی ها میشن همون چرک مرده..خیلی حرفا..ناراحتی

ها و تنهایی ها دیگه از بین نمیرن و وقتی بجای عذر خواهی و جبران اشتباه بهونه تراشی کنیم بیاد

داشته باشیم بعدا دیگه این اشتباهات جبران نمیشه و روزی میرسه که بدجور پشیمونیم اما دیگه

همیشه فرصت جبران نداریم..

یا حق...