شبِ ششم محرّم ((با تاخی))

گريستن امام حسین (عليه السلام) بر سر نعش قاسم بن الحسن

چو قاسم عمو را ببالين بديد / برويش نظر كرد و آهى كشيد
بگفتا عموجان فداى رهت / كنم جان بقربانى مقدمت
مرا آنچه بُد آرزو يافتم / چه گويم كه سوى كه بشتافتم
بگفت اين و آندم همى جان س 

پرد /بجانان همه راز دل گفت و مرد
ز درگاه دارنده نشأتين / ندائى كه صبرا لك يا حسين (عليه السلام)
ميان دو كشته امام امم / نشسته همى بود با درد و غم
يكى كشته قاسم نا اميد / يكى نعش اكبر جوان رشيد 

عکسش خودش یه پا روضس :((