رفع زحمت

رفع زحمت
حافظ آنار عكس تو من باز نيت ميكنم
انگار حافظ با من و من با تو صحبت ميكنم
وقت قرار ما گذشت و تو نمي دانم چرا
دارم به اين بد قوليت ديريست عادت ميكنم
چه ارتباط ساده اي بين من و تقدير هست
تقدير و ويران ميكند من هم مرمت مي آنم
در اشتباهي نازنين تو فكر آردي اين چنين
من دارم از چشمان زيبايت شكايت مي آنم
نه مهربان من بدان بي لطف چشم عاشقت
هر جاي دنيا آه روم احساس غربت مي آنم
بر روي باغ شانه ات هر وقت اندوهي نشست
در حمل بار غصه ات با شوق شرآت ميكنم
يك شادي آوچك اگر از روي بام دل گذشت
هر چند اندك باشد آن را با تو قسمت ميكنم
خسته شدي از شعر من زيبا اگر بد شد ببخش
دلتنگ و عاشق هستم اما رفع زحمت ميكنم