کافه را گرد دلتنگی گرفته

صندلی های خالی

فنجان هایی از تنهایی لبریز

+5

درد دارد

وقتی همه چیز را می دانی

و فکر می کنند نمی دانی

و غصه می خوری که می دانی

و می خندند که نمی دانی

+5

یک فنجان قهوه تلخ
یک شکلات تلخ که از گرمای فنجان در بشقاب زیرینش آب شده است
ماهواره و انتن قطع شده
تمام شبکه ها برفکی بیش نشان نمی دهد
کلافه شده ام
روی کاناپه نشستم
این حال و روز من است اما این ها نشانه ی تنهایی من نیست
چراکه صدای باد و یاد و خاطرات تو
مجال تنهایی نمیدهد

خدایا !
من دلم قرصه !
کسی غیر از تو با من نیست
خیالت از زمین راحت، که حتی روز روشن نیست
کسی اینجا نمی بینه، که دنیا زیر چشماته
یه عمره یادمون رفته، زمین دار مکافاته
فراموشم شده گاهی، که این پایین چه ها کردم
که روزی باید از اینجا، بازم پیش تو برگردم
خدایا وقت برگشتن، کمی با من مدارا کن
شنیدم گرمه آغوشت، اگه میشه منم جا کن…

به ترکه ميگن8تاجوجه داريم 5تاشوگربه ميخوره چندتاميمونه؟ترکه بغض ميکنه وميگه:اون ديگه جاشونوبلده ميره همشونوميخوره!

آدم ها ثانيه به ثانيه رنگ عوض ميكنند....چه رسد به دقيقه ها!!!از آدم هاي يك ساعت ديگر ميترسم!چون درگير هزاران ثانيه اند....ثانيه هايي كه در هركدام رنگي دگر به خود ميگيرند...آدم ها يg
ك رنگ نيستند....آدم ها ديگر آدم نيستند....!

حبیب آقا، نه کافه رفته است، نه کتاب خوانده است و نه سیگار برگ برلب گذاشته و کلاه کج بر سر.
نه با فیلم تایتانیک گریه کرده است و نه ولنتاین میداند چیست.

اما صدیقه خانم که مریض شد، شبها کار میکرد و صبحها به کار خانه میرسید.

در چشمانش خستگی فریاد میزد، خواب یک آرزو بود.

اما جلوی بچه ها و صدیقه خانوم ذره ای ضعف بروز نمیداد. حبیب آقا عشق را معنا میکرد، نمایش نمیداد.
+5

+5

به سلامتي خودم كه كسي مطالبمو لايك نميكنه چون پسرم!!!
به سلامتي خودم كه كسي مطالبمو شير نميكنه چون پسرم!!!
به سلامتي خودم كه كسي منو ادد نميكنه چون پسرم!!!
به سلامتي خودم كه حتي حتي حتي دوستاي نزديكم منو لايك نميكنن چون پسرم!!!
به سلامتي خودم كه تا حالا زير هيچ كدوم از عكسام ننوشته سو نايس چون پسرم!!!
به سلامتی پسرا