دیوار کاربران


Amir_omidi
Amir_omidi
۱۳۹۹/۱۱/۰۱

باران اگر می‌ دانست که با هر بار باریدن

یک مرد را در گوشه‌ ای از این شهر

ساعت‌ ها به جزیره‌ افکارش تبعید می‌ کند

هیچ وقت نمی‌ بارید …!

باران خودش هم نمی‌ داند

که می‌ تواند این همه بی‌ رحم باشد

Amir_omidi
Amir_omidi
۱۳۹۹/۱۰/۳۰

پسر گرسنه اش می شود ، شتابان به طرف یخچال می رود در یخچال را باز می کند
عرق شرم …بر پیشانی پدر می نشیند
پسرک این را می داند
دست می برد بطری آب را بر می دارد
… کمی آب در لیوان می ریزد
صدایش را بلند می کند ، ” چقدر تشنه بودم “
پدر این را می داند پسر کوچولو اش چقدر بزرگ شده است …

Amir_omidi
Amir_omidi
۱۳۹۹/۱۰/۲۹

اندوه که از حد بگذرد.،‌
جایش را میدهد به یک بی اعتنایی مزمن،،
دیگر مهم نیست ، بودن یا نبودن
دوست داشتن یا نداشتن،،
آنچه اهمیت دارد
کشداری رخوتناک حسی است که دیگر تورا به واکنش نمی کشاند!
در آن لحظه فقط در سکوت غرق میشوی و
نگاه میکنی و نگاه…!

Amir_omidi
Amir_omidi
۱۳۹۹/۱۰/۲۸

در هیاهوی زندگی دریافتم چه دویدن هایی که فقط پاهایم را از من گرفت در حالی که گویی ایستاده بودم و چه غصه هایی که سپیدی موهایم را حاصل شد در حالی که قصه ای کودکانه بیش نبود دریافتم کسی هست که اگر بخواهد می شود و اگر نه نمی شود به همین سادگی…

Amir_omidi
Amir_omidi
۱۳۹۹/۱۰/۲۸

حال دلت که خوب باشد

همه دنیا به نظرت زیباست

حال دلت که خوب باشد

حتی میشوی همبازی بچه ها

و چقدر لذت دارد

که آدم حال دلش خوب باشد

حال دلتان همیشه خوب…

Amir_omidi
Amir_omidi
۱۳۹۹/۱۰/۲۷

حال دلت که خوب باشد

همه دنیا به نظرت زیباست

حال دلت که خوب باشد

حتی میشوی همبازی بچه ها

و چقدر لذت دارد

که آدم حال دلش خوب باشد

حال دلتان همیشه خوب…

Amir_omidi
Amir_omidi
۱۳۹۹/۱۰/۲۷

ما میتوانیم

خیلی چیزها به آدمهای اطرافمون هدیه کنیم.

مثل عشق, لذت و محبت…!

اما لیاقت داشتن اینها رو,

ما نمیتونیم بهشون بدیم!

Amir_omidi
Amir_omidi
۱۳۹۹/۱۰/۲۶

بهترین جفت درجهان خنده وگریه است

آنهاهیچگاه یکدیگررا همزمان ملاقات نمیکنند

ولی

اگر آن دویکدیگر راملاقات کردند

آن لحظه بهترین لحظه زندگی شماست

آرزو می‌ کنم امروز بهترین جفت اتفاق بیفتد

Amir_omidi
Amir_omidi
۱۳۹۹/۱۰/۲۵

وقتی آدم در زندگی تنهاست و دارد فکر می‌کند، باز هم مخاطبِ افکارش فردِ خاصّی است./ نادین گوردیمر

Amir_omidi
Amir_omidi
۱۳۹۹/۱۰/۲۳

وقتی آدم در زندگی تنهاست و دارد فکر می‌کند، باز هم مخاطبِ افکارش فردِ خاصّی است./