•*◄Ƹ♂❤❀❤ 14 ❤❀❤♀Ʒ►*•

جــــــــادوی ســــــکـوت

من سـکوت خویش را گــم کـرده ام !
لاجـرم در این هیــاهو گـــــــــم شـدم
من ، که من خـود افسانـه می پرداختــم ،
عـاقبت افســانه ی مــردم شـــــدم !

ای ســکوت ، ای مــــــادر فریـــــادها ،
ســاز جـــانم از تـــــو پرآوازه بــــــود ،
تــــآ در آغـوش تــــــــو راهی داشتــــــم ،
چـون شراب کهنـه ، شعـــرم تـازه بـــود

در پنــاهت بـرگ و بــــــــار من شـکفت
تـــــــو مــــرا بـردی به شهر یـــــادها
من نـدیدم خـوش تر از جـادوی تـــــو
ای سـکوت ، ای مــــــادر فـریـــــــــــادها !

گــم شـدم در این هیـــاهو ، گــــــم شـــــدم
تــــــو کجـایی تــــــــا بــگیـری داد من ؟
گـر سـکوت خــــــویش را می داشتـــــــــم
زنـــــــدگی پر بــــــــود از فریـــــاد من !

فریــــدون مشیری

هر کـه بـــــــا مــــــــا نیست ...........


گفتـه می شــد : «هر کـه بـــا مـــا نیست بـــــا مــــــا دشمن است ! »


 گفتـــم : آری ، این سـخن فرمــــوده ی اهریــمن است !
 

اهـــــل معنـــــــا ، اهــــــل دل ، بـــــا دشمنــــــان هـــــم دوستنــد ،


ای شمـــــــا ، بــــا خـلق دشـمن ؟! قـلـب تــــــان از آ هن است ؟!


   

فریــــدون مشیـری