ای خــــــــــــدا

آدم که غمگين می شود

خودش را جدا می کند از جمع

 
که مبادا آسيبی به خوشی های ديگران بزند

 
مورد فراموشی قرار می گيرد

 
و تنهاتر و تنهاتر می شود

 
آنچنان در تنهـايی خود غـرق می شود که

 
ديگـر با هيـچ تلنگری بر نمی خيزد

 
و اين آغاز تلخ يک پايان است