نمیدونم...

نمیدونم از کجا شروع کنم قصه تلخ سادگیمو
نمیدونم چرا قسمت می کنم روزهای خوب زندگیمو
چرا تو اول قسمت همه دوسم می دارن
وسط قصه میشه  سر به سر می ذارن
تا می خواد قصه تموم شه همه تنهام می ذارن
میتونم مثل همه دورنگ باشم دل نبازم
می تونم مثل همه یه عشق بادی بسازم تا با یک نیش زبون بترکه و خراب بشه
تا بیان جمعش کنن حباب دل سراب بشه
می تونم بازی کنم با عشق و احساسی کسی
می تونم درست کنم ترس و دل و دلواپسی
می تونم دروغ بگم تا خودمو شیرین کنم
می تونم پشت دلا قایم بشم کمین کنم
ولی با این همه منم مثل اونام یه دروغگو می شم همیشه وردزبونا
یه نفر پیدا بشه به من بگه چیکار کنم
با چه تیری اونی که دوسش دارم شکار کنم
من باید از چی بفهمم چه کسی دوسم داره
توی دنیا اصلا عشق واقعی وجود داره.....................؟؟؟