امروز(البته دیروز) 17 دیماه سالروز شهادت بابک خرمدین 

این دلنوشته تقدیم به تمام ایران پرستان و سرزمین مادریم آذرآبادگان و سرزمین پدری ایران

صبح است قلم گرفته ام دست ، جوهر به ورق چکیده سرمست

آتش زده این دل به جانم ، نورش ز دو چشم شعله گاهم

این نور به سوی کوه میلاد ، آن قلعه به کوه خانه داد

این قلعه مکان خرمان است ،  این قبله پاکدامنان است

آنروز به  خون  وضو گرفتم ، سوی تو نماز  عشق  خواندم

ای زاده سرزمین آتش ، یاد تو به این دلم زد آتش

دشمن به کنار تو سراسر ، افتاده به خاک در برابر

شمیشر تو آغشته به خون شد ، فرزند و طن چه  لاله گون  شد

ای شیر به خاک خفته امروز ، در یاد توست  باورم شب روز

هر روز به نام تو نوشتن ، اندیشه به لشکرت سرشتن

شمشیر توشد قلم به دستم ، در قلعه خانه ام نشستم

لشکر به میان برگ چیدم ، رویای وطن برآن کشیدم

در شب به خیال تو شبیخون ، رویای عدو همی بشد خون

دشمن ز درون خانه پیداست ، اما چه کنم وطن معماست

در لحظه مرگ زتو کنم یاد ، چون منتظرم به روز میلاد