زندگی سینما نیست.
مثل تئاتر زنده است،
کات نداره،
اگه خرابش کردی،
نباید بقیشو ببازی،
فقط میتونی بقیشو بهتر بازی کنی.

‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍

اشک در چشمان من طوفان غم دارد به دل
خنده بر لب می زنم تا کس نداند راز دل

سالها میگذرد فاجعه ها می آیند

ما به ایران پر از فاجعه عادت داریم

چشم درویش بکن موقع صحبت با من

من دلم خواسته شاید به شما زل بزنم

حریم عشق را درگه بسی بالاتر از عقل است
کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد

همیشه سعی کنید چشمانی داشته باشید که بهترین ها را در آدم ها ببیند...
قلبی که خطاکارترین ها را ببخشد...
ذهنی که بدی ها را فراموش کند...
و روحی که هیچگاه ایمانش به خدا را از دست ندهد...

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه؟

وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه؟

پر کن قدح باده که معلومم نیست

این دم که فرو برم برآرم یا نه؟

سعدیا! گرچه سخندان و مصالح گویی
به عمل کار برآید به سخندانی نیست

فسحت میدان ارادت بیار
تا بزند مرد سخنگوی کوی

هی فلانی! زندگی شاید همین باشد؟

یک فریب ساده و کوچک

آن هم از دست عزیزی که تو دنیا را...

جز برای او و جز با او نمی خواهی

من گمانم زندگی باید همین باشد!

زندگی شاید همین باشد

یک فریب ساده ی کوچک

آن هم از دست عزیزی که برایت

هیچ کس چون او گرامی نیست

بی گمان باید همین باشد...

(مهدی اخوان ثالث)